Op woensdag 4 december werd het dorp Middelstum opgeschrikt door gierende sirenes van ambulances en binnen afzienbare tijd was bekend, dat de bestemming Burchtstraat 8 was, de woning van Meindert en Trieneke. Ondanks snel handelend optreden van ingeschakelde dorpsbewoners en de AED van Plus Tuitman, ging onze voorzitter Meindert in zorgwekkende toestand naar het ziekenhuis.

Na een paar dagen van leven tussen hoop en vrees, kwam op zaterdag 7 december toch als een donderslag bij heldere hemel het slechte nieuws, dat Meindert was overleden in nabijheid van zijn dierbaren. De hartstilstand van woensdag bleek uiteindelijk fataal.

In september 1996 trad Meindert aan als voorzitter van onze club. Hij volgde Koos van Wolde op en bleef 2,5 jaar aan, totdat er zich in januari 1999 een nieuwe uitdaging aandiende. Meindert werd burgemeester van Pekela en de daarbij behorende verhuizing verplichtte de club uit te zien naar een opvolger en vond deze in Harm Visser.

Dat een verhuizing niet per definitie een afscheid is, bleek in 2003 toen ondergetekende, voorzitter sinds 2002, een telefoontje uit Noorwegen kreeg. “Ja, met Meindert, wilst doe, ook noamens Trieneke, de haile club feliciteren met het kampioenschap?” Want op deze gedenkwaardige dag in mei werden we kampioen in de toenmalige 3e klasse C en dat was de familie Schollema duidelijk niet ontgaan. Een mooi moment.

In 2015 zat onze vereniging bestuurlijk in zwaar weer en vroeg tijdelijk voorzitter Wijnand Niemeijer mij om het roer over te nemen. Na 9 jaar voorzitterschap stond ik daar niet om te springen. Het leven in een bestuurlijke luwte beviel prima. Maar je laat je club ook niet in de steek en dus begon een 2e ambtstermijn in oktober 2015.

Echter was mij al ter ore gekomen, dat Meindert Schollema zijn afscheid als burgemeester had aangekondigd in Pekela en per 1 november 2015 beschikbaar leek als voorzitter van onze vereniging. Een telefoontje naar de Veemstede in Oude Pekela bood hierin hoop. “Als wie ons hoes hier verkocht hebben en een nei hoes in Milnsom vonden hebben, dan bel ik die”, aldus Meindert. En zo geschiedde.

Begin 2016 kreeg ik ’s avonds een telefoontje: “Ja, met Meindert, ik had met die afsprook’n om te bellen, als wie weer een plekje hebben in Milnsom. Het is zo wied. Wie mout’n moar eev’n om toafel mit mekoar”. Een gesprek volgde en al snel bleek Meindert graag weer iets voor de club te willen betekenen. “Mor most nait denken, dat ik penningmeester wil worden. Ik heb niks mit ciefers en getallen”. Tja, in die tijd waren we ook nog op zoek naar een penningmeester, maar de functie, waarover het ging was natuurlijk voorzitter.

En Meindert had ook al wat huiswerk gedaan en kwam met een paar namen, die het bestuur zouden kunnen versterken. Tijdens de ledenvergadering van 2016 werd Meindert officieel benoemd voor een 2e periode als voorzitter van de VV Middelstum, samen met de door hem aangedragen bestuursleden Bert Koster en Jaap Vriesema.

Meindert stortte zich vol verve in zijn rol als voorzitter en de vergaderingen werden altijd onderbroken door mooie anekdotes of andere verhalen. De ervaring van Meindert als bestuurder zorgde voor rust binnen de vereniging en met zijn kenmerkende stijl van contact leggen met iedereen werden binnenbrandjes geblust alvorens ze konden ontbranden.

De kracht van het verbinden kon niet beter worden ingevuld. Voor iedereen binnen de club was daar het luisterend oor, of bracht een telefoontje of bezoekje uitkomst. Nooit werd iemand teleurgesteld. Het geduld wat werd opgebracht om Hendrik het gebruik van het scorebord onder de knie te laten krijgen, geeft wel aan, hoe de mens Meindert in elkaar stak.

Het was ook mooi om te zien, hoe Meindert zich in de grotere projecten kon vastbijten. Een mooi voorbeeld hiervan was het elektronisch scorebord. De plaatsing hiervan had namelijk nogal wat voeten in aarde. Het scorebord was nogal groot uitgevallen en in verband met de veiligheid was een windbestendige constructie vereist.

Alles werd uit de kast gehaald en Meindert liep de deur plat bij Boelema en Bouwbedrijf van Dijken. Maar wel met gevolg, dat er uiteindelijk een veilige constructie stond, die misschien wel windkracht 12 aankon. De gebeurtenissen rondom dit project werd tijdens bestuursvergaderingen uitgebreid toegelicht en samen konden we smakelijk lachen om alle perikelen , die plaatsvonden.

Hetzelfde geldt eigenlijk ook voor de aanleg van het kunstgrasveld. Vanaf het prille begin was duidelijk, hoe het moest worden. Meindert had op een groot stuk wit papier, als volleerd architect, een schets gemaakt van het complex en kwam al snel tot de conclusie, dat het 2e veld 10 meter moest worden opgeschoven. Dan hadden we precies genoeg ruimte om een officieel half kunstgrasveld neer te leggen. Dat dan ook de lichtmasten, omheining, ballenvangers en dug-outs mee moesten opschuiven was een detail. “Dat regel’n wie wel”.

Het hele project heeft bijna  een jaar geduurd, maar op vrijdag 8 november was het moment daar en werd het nieuwe kunstgrasveld geopend. Een vol trots glimmende voorzitter met aan zijn zijde een opgeluchte wethouder, die vast en zeker wel eens heeft gedacht “waar ben ik aan begonnen”. Want als er ergens in het project een kink in de kabel leek te komen, kon de gemeente Loppersum rekenen op een kort telefoontje. Of deze telefoontjes ook daadwerkelijk bij de wethouder terecht kwamen, weet alleen de persoon in kwestie zelf.

Wij, als vereniging, zullen de herinnering aan Meindert levend houden. Wij kijken terug op een goeie periode, waarbij Meindert de club weer nieuw leven heeft ingeblazen en de onderlinge verhoudingen heeft verbeterd. De koers is uitgezet en het bestuur zal proberen deze lijn door te trekken.

In de geest van Meindert spreek ik de hoop uit, maar zeker ook het vertrouwen, dat we met elkaar ONZE club gezond in de benen houden. Niet alleen financieel, maar zeker ook respectvol en het eigen belang niet te belangrijk maken. Laat Meindert trots over onze schouders meekijken.

Eric Boskamp